نمونه هایی از شعار های دوران انقلاب و معانی آن ها

1       “توپ، تانک، فشفشه، این شاه باید کشته شه.”

این شعار متناسب است با حال و هوای روزهای مبارزه با شاه، ارتش شاه با توپ و تانک در خیابان ها به جنگ مردم بی سلاح و بی دفاع آمده بود. مردم خواهان کشته شدن و اعدام شدن شاه هستند، گویی مردم علت این را که خواهان اعدام شاه هستند دراین شعار بیان می کنند. مردم می گویند شاه با توپ و تانک   قدرت نظامی    به جنگ با مردمی برخاسته است که تجهیزات او را ندارند و حداکثر سلاح گرمشان در برابر او فشفشه است، پس چنین شخص ناجوانمردی باید از صفحه روزگار پاک شود. 
این شعار ناخودآگاه از درون مردم جوشیده است و ممکن است خود آنها چندان از معنای شعارهایشان آگاه نباشند، اما آنگاه که این شعارها به زیر ذره بین نقد و تحقیق ادبی قرار می گیرد معناهای پنهان و منشا آنها آشکار می شود.

3  بیان نمادهای دینی
الف) “هر کس که عدالتخواه است، از قتل حسین آگاه است.”
حسین در اینجا نماد حقیقت خواهی، ایثار و شهادت و مظلومیت است و نمادی دینی و مذهبی دارد. 
ب) “تا خون مظلومان به جوش است، آوای عاشورا به گوش است.”
دراین جا عاشورا نماد دینی است و معنای آن از زمان و واقعه ای در هزار و چند صد سال پیش فراتر رفته است و الگوی هر زمانی شده است که مظلومان در برابر ظالمان می ایستند و تنها به هدف می اندیشند و از انبوهی دشمنان نمی هراسند. گویا عاشورا چون بانگ مردانگی و غیرتی است که از آن زمان، همواره در حال نواخته شدن است و آزادگان را به پیروزی از خود می خواند.

د    گونه شناسی ادبی شعارها

1  دلالت های ثانوی جملات(2) 
1 1  “ای شیعیان، شاه فنا می شود، رهبر ما روح خدا می شود.”
این جمله، جمله ای خبری است؛ اما مراد از خبر در اینجا خود خبر نیست بلکه دلالت ثانوی آن مراد است که عبارت است از بیان آرزو و مژده دهی. 
1 2  “تا شاه کفن نشود، این وطن وطن نشود.”
این جمله نیز خبری است؛ اما منظور از آن خبر نیست، بلکه لازم خبر مراد است که در اینجا تشویق و برانگیختن مردم به مبارزه علیه شاه است. 
1 3  “ارتش اینجا تهران است، دشمن نیاوران است.”
دلالت ثانوی این جمله خبری آگاه گردانیدن و شرمنده ساختن ارتش و تبیین راه است. 
1 4  “مردم چرا نشستین؟ نکنه که شاه پرستین.”
جمله، پرسشی است؛ اما معنای ثانوی و پنهان آن «نهی» است. شعار دهندگان از مردم می پرسند چرا نشسته اید؟ مراد آنان از این پرسش، گرفتن پاسخ نیست بلکه به آنان می گویند که برخیزید. امر توبیخ و ملامت نیز در آن نهفته است.

2  شوخی و طنز
1 2  “ای بختیار شیره کش، تو هم برو مراکش.”
مراکش کشوری است که شاه به آنجا گریخته و با شیره کش نوعی هماهنگی موسیقایی دارد و از طرف دیگر    مرا بکش    را نیز به ذهن متبادر می کند که در تناسب با شیره ای معتاد بودن بختیار است. این گونه ظرافت ها از زبان طنز مردم کوچه و بازار نشات گرفته است. 
2 2  “استکان طلایی، فرح رفته گدایی.”
طلایی و گدایی با یکدیگر تناسبی ندارند و تنها برای آهنگین شدن در کنار هم آمده اند. 
2 3  “پفک نمکی شوره، نخست وزیر کوره.”
2 4  “این است شعار بختیار، منقل و وافور بیار.”
شایان ذکر است که در برخی شعارها پیوند زبان ادبی با زبان عامیانه ایجادگر طنز بوده است که برخی نمونه های آن در پی می آید. 
الف) “گلهای زهرا همه پرپر شده، این بختیار خر بوده خرتر شده.”
گلهای زهرا استعاره است از شهیدان
ب) “زنها به ما پیوستند بی غیرتها نشستند.”

3  رویکرد عالمانه و فکورانه برخی شعارها
1 3  “سکوت هر مسلمان، خیانت است به قرآن.”
2 3  “مکتبی که شهادت دارد اسارت ندارد.”
3 3  “درخت انقلاب به خون احتیاج دارد.”
4 3  “به ظلم طاغوتیان به جور فرعونیان یا حجة بن الحسن، عجل علی ظهورک.”
5 3  “ای زن به تو از فاطمه این گونه خطاب است، ارزنده ترین زینت زن حفظ حجاب است.”